- Znam wszystkie odpowiedzi.
- Co?! (konsternacja, szok, niedowierzanie, lekka wzgarda)
- Bo to jest proste. To znaczy... Mówi się: tak, nie, nie wiem, czasem można milczeć, a wszystko to jest odpowiedzią. Nawet cholerne wzruszenie ramion. To aż zbyt łatwe. Poza tym odpowiedzi są w pytaniach.
- Tak?
- No tak mi się wydaje, i pytania są ważniejsze. Zadać dobre pytanie... sobie, komuś, to jest..., to jest coś, czego nie umiem, nie zawsze, a przecież wszystko zaczyna się od pytania.
- I co? Kiedy Pani pyta, to już wie? tak po prostu?!
- Wiem.
- (konsternacja, szok, niedowierzanie, lekka wzgarda)
*****
I..... tu od razu pojawia się wierszyk Diane Wakoski, którym katowałam się kiedyś bez ustanku aż mi wszystko przeszło. Zupełnie.
"Testament Jennifer" (Diane Wakoski)
Nie było na świecie niczego, czego bym się nie bała.
Wszystko co żywe
pożerało mnie
Cienie rzeczywistych przedmiotów są niszczące
Jak same przedmioty.
Nienawidzę ich
Zarówno samych przedmiotów, jak i udawanych przez cienie.
Pragnęłam tylko jednaj rzeczy:
Pięknego konia
I nie mogłam go mieć.
W kartach jest odpowiedz na wszystko,
Ale odpowiedz znajdziesz wszędzie tam, gdzie zasięgasz rady.
Odpowiedź zawarta jest w pytaniu.
Nikt naprawdę nie chce odpowiedzi.
Jedyne o co chciałabym zapytać: czy jest na świecie ktoś taki,
Kto boi się mniej ode mnie?
Jeśli jest,
Dlaczego ja boję się tak bardzo?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz