Dziś jest święto ślicznej i mądrej Małej Mi. Wszystko, czego sobie życzy i o czym marzy - niech się stanie, czary-mary, hokus-pokus (Mała Mi wierzy, że jestem czarownicą/wróżką). Szaleństwa, bajki, uściski, ukochania, prezenty i Kinder Bueno w ilości hurtowej dla wyjątkowej małej osoby, która czyni moje życie sensownym i umie zmieniać świat.
Więc dorośli są po to, żeby nam mówić, co trzeba robić, co jest dobre i niedobre, co mamy mówić, myśleć, jeść. Kiedy mamy jeść. Kiedy mamy myśleć. Jak mamy spać, chodzić, za dużo się nie śmiać, nie śpiewać bez powodów, nie płakać (...). Rozumieć, nawet kiedy nie rozumiemy. (...) Nie wyobrażać sobie rzeczy, które nie istnieją, nie mówić o rzeczach, na których się nie znamy. Jeśli na niczym się nie znamy, nic nie mówić. Nie zaczynać czegoś nie kończąc, być posłusznym. Nie chcieć robić tego, co lubimy, bo w życiu nie zawsze robimy to, co lubimy. (...) Tak, nie mogę się doczekać, kiedy będę dorosły, no chyba że musiałbym robić tak jak wy, chyba że musiałbym być do was podobny. Bo wy jesteście nieszczęśliwi i nie mówcie mi, że jest inaczej.
(Serge Kribus, „Ścianananaświat”)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz