bardzo krótki wiersz przypomniany nocą

Dziś w nocy czekałam, trochę pewnie spałam, jadłam rytualnie przypalone frytki, piłam zimną kawę, ale głównie czekałam i przyplątał  mi się Neruda. Dobrze, że tak. W sumie wzrusza mnie ten Neruda jak cholera. Zwłaszcza nocą, jak powszechnie wiadomo, noc ma cechy powiększającego szkła, noc zawsze przesadza, także we wzruszeniach. A było to jakoś tak...

"Ze wszystkich rzeczy, spraw

i nieoczekiwanych darów,

mogę ofiarować ci kruszynę rdzy, (...)

czekam na ciebie z naręczem nieba,

z którego spadają gwiazdy."