jak większość starych ludzi odczuwam niekiedy taką pokusę, żeby pozamykać wszystkie drzwi i okna, definitywnie, czyli na dłuższy czas (choć nie na zawsze, na "zawsze" nie mam odwagi po prostu), jest to jednocześnie pokusa pogrążenia się w BRAKU, choć jest to zupełnie inny BRAK niż ten u Norwida, to jednak jest on jego bliskim krewnym, Norwid widział BRAK w świecie, bolała go niedoskonałość czy może tylko niedorastanie do doskonałości, a ja nieustannie dostrzegam BRAK w samej sobie, puste miejsca podobnej niedoskonałości, którą jakoś tam jednak cenię, bo przeraża mnie wszelka totalność i perfekcja, równie odrażająca jak gładkie ciało plastikowej lalki, bo skutecznie mogłabym się schować w swojej własnej prywatnej próżni i mieć gdzieś - ludzi, wydarzenia, presje i opresje, cały ten zgiełk, taka pokusa, bywa, jest i zdarza się
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz