zupa cebulowa, czyli za co lubię Angie?

W tym roku wyrastam na mistrzynię zup, tak wyszło i przyznam, że nawet mnie to czasami odpręża, cała ta kuchenna alchemia, choć nadal też bronię mojego stanowiska wypracowanego przez lata, że w zasadzie nie znoszę gotować, czasami jednakowoż.... znoszę, dziś była autorska wersja zupy cebulowej, przy krojeniu odświeżająco spłakałam się jak bóbr... ważniejsze było jednak potem, chwila gadania z Andżeliką

- Zrobiłaś wczoraj tę zupę?

- No. Trochę pracochłonna, ale fajna jest.

- Ale czemu taką trudna robisz, nie łatwiej zwykłą pomidorową?

- Pomidorowa jest za nudna.

- Ja to ostatnio z soczewicy, też dobra wychodzi.

- A cebulowej nie chcesz spróbować?

- Nie, wolę nie...

- Ale czemu?

- Bo ja...nie lubię cebuli.

I za to lubię Angie, za szczere zainteresowanie i życzliwość, nawet w sprawach, które nie są jej po drodze i które teoretycznie wcale jej nie interesują.